โรคราดำ

โรคเน่า

     เป็นโรคที่สำคัญ ระบาดได้กับกล้วยไม้ทุกชนิด โดยเฉพาะกล้วยไม้ตระกูล หวาย แคทลียา ฟาและนอปซิส เป็นต้น ลักษณะอาการ เริ่มแรกเป้นจุดฉ่ำน้ำขนาดเล็กบนใบหรือหน่ออ่อน จากนั้นแผลจะเริ่มขยายขนาดขึ้น และเนื้อเยื่อเหมือนจะถูกน้ำร้อนลวก คือใบจะพองเป็นสีน้ำตาลและอาการเป้นจุดฉ่ำน้ำบนใบจะมีขอบสีเหลืองเห็นชัดเจน ภายใน 2 - 3 วัน  เนื้อเยื่อใบกล้วยไม้จะโปร่งแสงเห้นร่างแหของเส้นใบถ้ารุนแรงต้นอาจตายได้ การแพร่ระบาดโรคจะเเพร่ระบาดรุนแรงรวดเร็วในสภาพอากาศร้อนและความชื้นสูง เช่นช่วงอากาศ
อบอ้าวก่อนที่ฝนจะตก
การป้องกัน
   - เผาทำลายต้นเป็นโรค
   - ลูกกล้วยไม้ควรปลูกในโรงเรือน และถ้าเกิดมีโรคนี้เข้าแทรกซึม ควรงดให้น้ำสักระยะอาการเน่าจะหยุด ชะงักไม่ลุกลาม ระวังการให้น้ำมากเกินไปจนแฉะ
   -ไม่ควรปลูกกล้วยไม้แน่นเกินไป เพราะเครื่องปลูก จะอุ้มน้ำหรือชื้นแฉะตลอดเวลาเมื่ออากาศภายนอกร้าวอบอ้าว อากาศในเรืองเรือน จะทำให้เกิดเป็นโรคง่ายการให้ปุ๋ยไนรโตรเจนสูงมากเกินไปและมีโปแตสเซียมน้อย ทำให้ใบอวบหนา และการให้ปุ๋ยไม่ถูกสัดส่วนเร่งการเจริญเติบโต รวดเร็วต่อเนื่องเป็นเวลานานในช่วงฤดูร้อน เมื่อถึงฤดูฝนจะเกิดปัญหาโรคนี้ระบาด ทำใหต้นอวบ เหมาะแก่การเกิดโรค
   -การใช้สารเคมีป้องกันกำจัด ใช้สารปฏิชีวะนะ เช่น แอกกริมัยซิน ไฟโตมัยซิน แอกกริสสเตรป อัตรา 10-20 กรัม ต่อน้ำ 20 ลิตร แต่สารประเภทนี้มีข้อจำกัด ควรพ่นในช่วงเย็น เพื่อหลีกเลี่ยงแสงแดดซึ่ง อาจทำให้สารเสื่อม ฤทธิ์และไม่ควรผสมกับสารอื่นๆ ทุกชนิด

หลักสำคัญในการป้องกันโรคโดยทั่วไป
   1. บำรุงกล้วยไม้ให้มีความแข็งแรงสมบูรณ์
   2. การให้น้ำคำนึงถึงเวลาและอัตราที่เหมาะสม
   3. ทำความสะอาดฆ่าเชื้อเครื่องมือเครื่องใช้ในการตัด
   4. พักและแยกกล้วยไม้ที่นำเข้ามาใหม่
   5. ทำความสะอาดอุปกรณ์ที่ใช้ร่วมกันและหลังการใช้ทุกครั้ง
   6. อย่านำกล้วยไม้ที่เป็นโรคไปแพร่เชื้อ
   7. ศึกษาที่มาของโรค
   8. ศึกษานิสัยกล้วยไม้ที่ปลูก
   9. แยกกล้วยไม้ที่เป็นโรคออกรักษา
   10. น้ำที่ใช้ควรเป็นน้ำสะอาด


เพลี้ยไฟ หรือ ตัวกินสี

      เป็นแมลงชนิดหนึ่งที่มีขนาดเล็กมากขนาดยาวของตัวประมาณ 1-2 มิลลิเมตรเท่านั้น ตัวเมียจะวางไข่ในเนื้อเยื่อ ของกลีบดอก  ระยะไข่ 2 - 6 วัน ไข่จะมีขนาดเล็กมาก มองด้วยตาเปล่าไม่เห็น เมื่อฟักเป็นตัวจะมีสีครีมหรือเหลืองอ่อน และน้ำตาลเข้ม   เป็นแมลงจำพวกปากดูดเคลื่อนไหวได้รวดเร็ว  มีปีกบินได้พวกนี้ชอบหลบซ่อนตัวอยู่ตามโคนกลีบดอก   หรือ ตามรอย ซ้อนกัน ระหว่าง กลีบ และปากของ กล้วยไม้ลักษณะการทำลายกล้วยไม้ ของเพลี้ยไฟ คือ การดูดน้ำเลี้ยงจาก ดอกทำให้เกิดเป็นรอยขาวๆ คดเคี้ยวไปมา จะทำลายริมดอกไปก่อนเมื่อจากอาการที่ดอกตูมมีสีน้ำตาลและแห้งคา ก้านช่อดอกชะงักการเจริญเติบโตถ้าเป็นดอกบาน จะปรากฏรอยสีซีดขาวที่ปากกระเป๋าและตำแหน่งที่กลีบดอก ช้อนกัน ต่อมาจะกลายเป็นสีน้ำตาล เรียกกันว่าดอกไหม้ เมื่อแก่อุ้งปากของดอกกล้วยไม้ออกจะเห็นตัวอ่อนหรือตัวแก ่ของเพลี้ยไฟแอบซ่อนอยู่คอยดูดกินน้ำเลี้ยงของกล้วยไม้ ใช้เวลาเพียง 1-2 วัน ในการทำลายช่อดอก เพลี้ยไฟ จะระบาดในสภาพอากาศร้อนและแห้งแล้ง คือ ในฤดูร้อนนั่นเอง ส่วนฤดูฝนการระบาดจะลดลง
การป้องกันกำจัด
      การทำได้โดยการทำความสะอาดภายในและบริเวณรอบๆเรือนกล้วยไม้อยู่เสมอเพื่อมิให้เป็นที่หลบซ่อนของ เพลี้ยไฟ และพ่นยาโมโนโครโตฟอส ในอัตราตัวยา 30 ซีซี ผสมน้ำ 20 ลิตร พ่นให้ทั่วต้นแม้กระทั่งตามซอกใบ ประมาณสัปดาห์ละครั้ง

เพลี้ยหอย

      เพลี้ยหอย เพลี้ยเกล็ด กล้วยไม้ที่ถูกเจ้าของทอดทิ้ง ไม่ค่อยได้รับการฉีดพ่นยา ขาดการเอาใจใส่ดูแล มักจะถูกทำลายด้วยเพลี้ยหอยเพลี้ยเกล็ดลักษณะการทำลาย เพลี้ยหอยจะดูดกินน้ำเลี้ยงบนใบ ลำต้นและราก จะสังเกตเห็นว่าบริเวณที่ถูกเพลี้ยหอยดูดกินน้ำเลี้ยง จะมีสีเหลืองเป็นจุดนูนเล็กๆ ทำให้ต้นไม้ชะงักการเจริญเติบโต พอนานๆ ก็แห้งเหี่ยวตายได้
การป้องกันกำจัด ให้ฉีดพ่นด้วยยาดูดซึม เช่น อโซดริน ไวย์ เดทแอล เป็นต้น